(ποίηση Τριαντάφυλλου Μπαλωμένου) Αυτά τα παιδικά δάκρυα είναι ρυάκια που χύνονται μέσα σε ποτάμια από αίμα … Αυτοί οι πόνοι ξεπηδούν από ένα παιδικό κι ανώριμο σώμα που σφαδάζει από Γέννα… Αυτά τα δάκρυα ξεπλένουν τα σκονισμένα και λερωμένα όνειρα για λευτεριά, από τη λασπουριά που κουβαλούν οι Δυτικοί άνεμοι να κρύψουν τον κραταιό φονιά […]

(Ποίηση Τριαντάφυλλου Μπαλωμένου)Ένστολε παιδί του εργάτη ρίξε “τον μπάτσο”… Όταν η ανεργία , η φτώχεια κ’ η πείνα,φορέσουν των χορτάτων πλούσιων τη στολήκαι του χρυσοφόρου καμάτου το δίκιοκαταντήσει πουλημένη τιμή… τότε το…« τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου»θανάσιμα αιμορραγεί…Για την δικαιοαρπαγή  ξιφουλκείς κάθε μέρα στη ζωή… Κάνεις για συμμάχους θεριάκαι τα ταΐζεις με τα δικά σου παιδιά… Ψέγεις […]

Η ελπίδα, μας πεθαίνει τελευταία. Το ακραίο σύστημα του κέρδους, μας πεθαίνει στις πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς, καύσωνες και ψύχος και θα μας πεθαίνει καθημερινά, αν δεν αγωνιστούμε για την ανατροπή του.

Στις 12 Οκτώβρη 1944, η Αθήνα απελευθερώνεται από τους Γερμανούς Ναζί, οι οποίοι υποχωρούν κάτω από μάχες, που δίνουν με τον ΕΛΑΣ. Στον Πειραιά, οι Γερμανοί ανατίναξαν εγκαταστάσεις στο λιμάνι και σε διάφορες άλλες υπηρεσίες, ενώ οι μαχητές του ΕΛΑΣ έδιναν μάχες εναντίον τους στις γύρω περιοχές. Σκοπός των Γερμανών ήταν να ανατινάξουν το εργοστάσιο […]

Στις 5 Σεπτέμβρη 1944, οι Γερμανοί ναζί κατακτητές εκτελούν στο θυσιαστήριο της Καισαριανής, τη 17χρονη μαθήτρια Ηρώ Κωνσταντοπούλου, αγωνίστρια της ΕΠΟΝ. Η αντιστασιακή δράση της 17χρονης ηρωίδας έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο (” 17 σφαίρες για έναν άγγελο”).

Ο κόσμος μου,που άφησα πίσω,που τον ήξερα και με ήξερε,έφυγε… Ο τόπος μου,αλλαγμένος πιαστα -πολλά- χρόνια που πέρασαν,με ξέρεικαι εγώ- αλλαγμένος πια-τον διαβάζω,αποκρυπτογραφώνταςτην -τότε- δική μου εικόνα του.Άρτα μου!!! Βασίλης Τζ.

Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, – δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια – δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα.Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου λίγο πιὸ κάτου, ὡς τὴ μάντρα τοῦ τουβλάδικου, ὡς ἐκεῖ ποὺ στρίβει ὁ δρόμος καὶ φαίνεται ἡ πολιτεία τσιμεντένια κι ἀέρινη, ἀσβεστωμένη μὲ φεγγαρόφωτο τόσο ἀδιάφορη […]

Λεσβιακή γη αμάλγαμα της φύσης,σε πλατανόφυλλο του Αιγαίουριγμένο στο πέλαγος γέφυρα ζωής Ελλήνων και ξένων προσφύγων. Κόκκινο νησίσμιλευμένο από αίμα και πηλό.Στις φλέβες σου ρέει το αίμα κάθε αγωνιστήτης λευτεριάς και της αντίστασηςαπέναντι σε κάθε κατακτητή.Ηφαίστειο η οργή του λαούκαι πάλη ταξική,να χώσει στη γη βαθιάκάθε δικαιο-αρπαγή. Λεσβιακή γη, στα τσαμάκια σουη λευτεριά μάτωσε ηρωικά.Τσαμάκια […]