Ο Λάζαρος Κυρίτσης έφυγε σήμερα (27-12-2022)από τη ζωή, αλλά η μνήμη του αιώνια, θα αποτελεί υπόδειγμα ήθους και αγώνα. Άνθρωποι όπως ο ίδιος θα δημιουργήσουν την ανώτερη κοινωνία του μέλλοντος. Το φτωχόπαιδο που γεννήθηκε το 1920 στο Πωγώνι της Ηπείρου και πάλεψε σε όλη του τη ζωή- γιατί τίποτε δεν του χαρίστηκε- υπήρξε ο φιλοπρόοδος μαθητής και φοιτητής, ο μαχητής αγωνιστής της εθνικής αντίστασης, ο ανυποχώρητος στις ιδέες του στρατιώτης, ο αλύγιστος κρατούμενος και εξόριστος στη Μακρόνησο, ο μαχητικός δικηγόρος, ο αντιστασιακός στη χούντα, ο αγαπημένος υποψήφιος δήμαρχος και δημοτικός σύμβουλος για το λαό του Ζωγράφου, ο αταλάντευτος κομμουνιστής-αντιπρόεδρος της ΠΕΚΑΜ που έκανε έργο ζωής τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης για τη Μακρόνησο.
Ο Λάζαρος Κυρίτσης πάνω απ’ όλα έβαζε την αξία του ανθρώπου. Είναι χαρακτηριστική η ιστορία με το λοχαγό-διοικητή, αρχιβασανιστή στη Μακρόνησο. Νέος δικηγόρος, λίγα χρόνια μετά τη Μακρόνησο, δέχεται στο γραφείο του στην Ομόνοια, την επίσκεψη του “κτήνους με στολή”. Ο αρχιβασανιστής ζητά από τον αγωνιστή να του δώσει τα χρήματα που χρειάζεται για να μπορέσει να επιστρέψει από την Αθήνα στο χωριό του. Ο Λάζαρος Κυρίτσης του δίνει το μοναδικό πενηντάρι που είχε και μένει ο ίδιος αδέκαρος, τονίζοντας στον αρχιβασανιστή πως οι μαύρες μνήμες από το θανατονήσι δεν σβήνουν. Οι ιδέες για τις οποίες αγωνιζόταν και το ήθος του, ήταν κριτήρια που καθόρισαν τη στάση του. Δεν στάθηκε στο “κτήνος με στολή” που είχε μπροστά του και σε ότι αντιπροσώπευε, αλλά λειτούργησε με βάση την ικανοποίηση μιας ανθρώπινης ανάγκης. Όσες φορές ρωτήθηκε ο Λάζαρος Κυρίτσης για το συγκεκριμένο περιστατικό, ποτέ δεν δήλωσε πως ήταν μια στιγμιαία παρόρμηση ή μια πράξη αναντίστοιχη σε όσα πίστευε και αγωνίστηκε στη ζωή του. Δήλωνε πως το έκανε επειδή δεν ήθελε να μοιάσει με το βασανιστή του. Ο Λάζαρος Κυρίτσης αντιπροσώπευε το νέο άνθρωπο, τη νέα ανώτερη κοινωνία που θα γεννηθεί μέσα από τους αγώνες του λαού.