Πλήρης απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Απόλυτη περιφρόνηση στο υπέρτατο αγαθό. Ασέβεια στο λαό και στα θεμελιώδη του δικαιώματα. Αυτό προκύπτει από τους πυροβολισμούς των αστυνομικών στην καταδίωξη στο Πέραμα. Η ζωή του απλού πολίτη και πολύ περισσότερο του παραβάτη του νόμου, αυτού που δεν συμμορφώνεται με τους κανόνες του κράτους, ευτελίζεται. Σε ένα κοινωνικό σύστημα που εκθειάζει ως υπέρτατη αξία το κέρδος, που η ατομική ιδιοκτησία προστατεύεται περισσότερο από την ίδια τη ζωή, η ιεράρχηση αλλάζει. Ιδιαίτερα όταν η κυβέρνηση, υπηρετώντας τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, κάνει επίδειξη αυταρχισμού με το δόγμα «νόμος και τάξη». Δεν χωρεί αμφισβήτηση της κρατικής νομιμότητας από το τα λαϊκά στρώματα, τους απόκληρους και τους περιφρονημένους. Αυτό είναι προνόμιο των μελών της κυρίαρχης τάξης που εγκληματούν σε βάρος του λαού.
Σ’ αυτή την αποτρόπαια λογική υπακούουν οι δυνάμεις καταστολής. Για το λόγο αυτό οργανώνονται και λειτουργούν ειδικές αστυνομικές δυνάμεις, όπως η Ομάδα ΔΙΑΣ, η Ομάδα ΔΡΑΣΗ, οι ΜΑΤ. Η εκπαίδευσή τους, στο βαθμό που υπάρχει, αποσκοπεί στη με κάθε μέσο επιβολή πάνω στο λαό, στο χτύπημα του λαϊκού κινήματος, στην καταστολή κάθε πράξης που θίγει την κρατική αυθεντία. Οι κανόνες εμπλοκής τους υπακούουν μόνο σε μια στρεβλή αρχή, που όλες οι ενέργειες και τα μέσα διατίθενται, χωρίς μέτρο, στο βωμό της αποτελεσματικότητας. Ας σημαίνει αυτή βάρβαρους ξυλοδαρμούς απεργών και τραυματισμούς διαδηλωτών. Ας σημαίνει το βίαιο θάνατο νέων ανθρώπων. Σημασία για τις δυνάμεις καταστολής και την κυβέρνηση που τις καθοδηγεί έχει η επιβολή του νόμου και της τάξης, ιδιαίτερα σε βάρος όσων χαρακτηρίζονται παραβάτες.
Δεν αξιολόγησαν οι αστυνομικοί πως οι παραβάτες στην καταδίωξη του Περάματος ήταν νεαροί που «προκαλούσαν» την εξουσία ή κλέφτες αυτοκινήτων. Δεν αξιολόγησαν πως οι παραβάτες ήταν άοπλοι και δεν στράφηκαν εναντίον τους αλλά απλά ήθελαν να ξεφύγουν. Ακόμη και στην περίπτωση άμυνας των αστυνομικών υπάρχουν όρια! Δεν αξιολόγησαν πως κάθε παραβάτης έχει δικαίωμα σε δίκη και πως δεν είναι οι ίδιοι δικαστές και τιμωροί. Δεν αξιολόγησαν πως με τον καταιγισμό πυροβολισμών μέσα σε κατοικημένη περιοχή έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια των περιοίκων. Δεν τήρησαν ούτε τον ίδιο το νόμο που ψήφισαν οι αστικές κυβερνήσεις για τη χρήση των όπλων από τους αστυνομικούς και προβλέπει κλιμάκωση των πυροβολισμών από τον εκφοβισμό στον αέρα και τις βολές στα λάστιχα του αυτοκινήτου μέχρι τις βολές ακινητοποίησης σε μη ζωτικά σημεία και την εξουδετέρωση ένοπλου που ενεργεί επίθεση. Αντίθετα, λειτούργησαν με τον πιο αντιεπαγγελματικό και αυθαίρετο τρόπο ως αυτόκλητοι τιμωροί.
Όμως, το συμβάν με την τραγική κατάληξη στο Πέραμα, δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Έρχεται να προστεθεί σε σωρεία άλλων συμβάντων άσκησης ωμής βίας και τραυματισμών πολιτών από τους αστυνομικούς των ειδικών ομάδων ενάντια σε νέους και εργαζόμενους. Επιβεβαιώνει τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης που με τη στάση της καλλιεργεί τον αυταρχισμό και δυναμώνει το κλίμα αυθαιρεσίας ενάντια στο λαό μέσα στις ειδικές αστυνομικές μονάδες, με στόχο την αύξηση της καταστολής. Παράλληλα, αναδεικνύει πως η εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη» δημιουργεί καταστάσεις δικαιολογημένης ανησυχίας και ανασφάλειας στο λαό.
Δεν αρκεί λοιπόν, η πλήρης και αντικειμενική διερεύνηση των συνθηκών του συμβάντος στο Πέραμα και ο καταλογισμός των ποινικών και πειθαρχικών ευθυνών σε όλους τους υπαίτιους. Επιβάλλεται η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της σε ότι αφορά την οργάνωση, εκπαίδευση και λειτουργία των ειδικών αστυνομικών μονάδων. Αποτελεί προτεραιότητα η υλοποίηση της απαίτησης του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος για την κατάργηση των ειδικών μονάδων, όπως η ομάδα ΔΙ.ΑΣ, η ομάδα ΔΡΑΣΗ και οι ΜΑΤ, όπως και η επανεξέταση του όλου πλαισίου που αφορά τη φιλοσοφία δράσης και τους κανόνες εμπλοκής των αστυνομικών, την οπλοφορία και την οπλοχρησία, καθώς και την εκπαίδευσή τους στα όπλα.
Γ.Π.